Véronique Ovaldé
| Véronique Ovaldé | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Véronique Ovaldé in 2009
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 12 april 1972 | |||
| Geboorteplaats | Le Perreux-sur-Marne | |||
| Land | Frankrijk | |||
| Beroep | schrijfster | |||
| Werk | ||||
| Genre | roman, novelle | |||
| Bekende werken | Et mon coeur transparent (2008)
Ce que je sais de Vera Candida (2009) | |||
| Onderscheidingen | Prix France Culture-Télérama 2008
Prix Renaudot des lycéens 2009 Prix Roman France Télévisions 2009 | |||
| ||||
Véronique Ovaldé (Le Perreux-sur-Marne, 12 april 1972) is een Franse schrijfster. Ze heeft een karakteriserende schrijfstijl die haar een tiental prijzen heeft opgeleverd. Anno 2020 heeft ze vijftien romans geschreven, die in verschillende talen werden vertaald.[1]
Stijl
[bewerken | brontekst bewerken]Véronique Ovaldé heeft een zeer uitgesproken en opvallende stijl. Ze creëert een denkbeeldige wereld die veel op de echte wereld lijkt, maar tegelijk iets sprookjesachtigs heeft. Dat doet ze in een erg exacte taal – ze wordt ook wel ‘la reine du mot juste’ (de koningin van het juiste woord) genoemd [2], waarin haar weloverwogen woorden een heel precies beeld scheppen van hoe de wereld er in haar en in de verbeelding van haar personages uitziet.
Een tweede belangrijk kenmerk van Véronique Ovaldés schrijfstijl is het ongebreidelde ritme van haar zinnen. Die zijn erg lang en blijven maar doorgaan. Dat komt doordat het vaak aaneenschakelingen zijn van verschillende hoofdzinnen, die dan nog eens onderbroken worden door bijzinnen, extra bepalingen, gedachten van de personages of uitingen in directe rede. Daardoor zijn de zinnen in vele kleine stukjes gekapt, maar tegelijk vormen ze wel steeds een eenheid, hoe lang ze ook zijn.
Ovaldés zinnen zijn soms zelfs zo lang dat ze een hele alinea innemen. Dat zorgt er ook voor dat er een soort stream of consciousness ontstaat: door de opbouw van de zinnen wordt de lezer meegenomen in de beschrijvingen, zijsprongetjes en gedachtegang van de personages en de verteller.
Om dit effect te creëren zijn de leestekens heel belangrijk. De zinnen staan vol komma’s, haakjes en gedachtestreepjes, maar worden af en toe ook net gekenmerkt door het ontbreken van komma’s, waardoor de verschillende zinsonderdelen nog meer aaneengeschakeld worden en de lezer nog harder wordt meegesleept in het doordravende ritme.
Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]- 2000: Le Sommeil des poissons, Seuil
- 2002: Toutes choses scintillant, L'Ampoule ; pocketuitgave J’ai lu.
- 2003: Les hommes en général me plaisent beaucoup, Actes Sud ; pocketuitgave J'ai lu, 2006
- 2005: Déloger l’animal, Actes Sud
- 2006: La Très Petite Zébuline, met Joëlle Jolivet, Actes Sud junior
- 2008: Et mon cœur transparent, éditions de l'Olivier
- Prix France Culture-Télérama 2008
- 2009: Ce que je sais de Vera Candida, éditions de l'Olivier
- Prix Renaudot des lycéens 2009
- Prix Roman France Télévisions 2009
- Grand prix des lectrices de Elle 2010
- 2009 : La Salle de bains du Titanic, onuitgegeven novelles, J'ai Lu.
- 2011: Des vies d'oiseaux, éditions de l'Olivier
- 2012: La Salle de bains du Titanic, uitgebreide en geïllustreerde editie, J'ai Lu.
- 2013: La Grâce des brigands, éditions de l'Olivier
- 2015: Paloma et le vaste monde, met Jeanne Detallante, Actes Sud junior
- Pépite du livre 2015, Categorie Album (Salon du livre et de la presse jeunesse de Montreuil)
- 2015: Quatre cœurs imparfaits, met Véronique Dorey, éditions Thierry Magnier
- 2016: Soyez imprudents les enfants, Flammarion
- 2017: A cause de la vie, met Joann Sfar, Flammarion
- 2019: Personne n'a peur des gens qui sourient, Flammarion
Voorwoorden
[bewerken | brontekst bewerken]- Aimee Bender, L’Ombre de moi-même (in Collection irraisonnée de préfaces à des livres fétiches, Intervalles, 2009)
- Joyce Carol Oates, La Fille du fossoyeur, Points, 'Signatures'-collectie, 2010
- Ernest Hemingway, Le Vieil Homme et la mer, Bibliothèque Gallimard jeunesse, 2013
- Amy Hempel, Aux portes du royaume animal, Cambourakis, 2015
- Carson McCullers, Le Cœur est un chasseur solitaire, Stock, 2017
- Hugo Pratt, Corto Maltese: Sous le signe du capricorne, Casterman, 2017
- Laura Kasiscke, Si un inconnu vous aborde, Page à Page, 2017, Le Livre de poche, 2018
Luisterboeken
[bewerken | brontekst bewerken]Véronique Ovaldé heeft bij éditions Thélème drie van haar romans als luisterboek ingesproken:
- Des vies d'oiseaux, verschenen in oktober 2011
- La Grâce des brigands, verschenen in november 2013
- Soyez imprudents les enfants, verschenen in november 2017
Prijzen en onderscheidingen
[bewerken | brontekst bewerken]- Prix Gironde-Nouvelles-Ecritures 2003 voor Toutes choses scintillant.
- Bourse Goncourt du livre jeunesse 2006 voor La très petite Zébuline.
- Prix France Culture-Télérama 2008 voor Et mon cœur transparent.
- Prix Renaudot des lycéens 2009 voor Ce que je sais de Vera Candida.
- Prix Roman France Télévisions 2009 voor Ce que je sais de Vera Candida.
- Grand prix des lectrices de Elle 2010 voor Ce que je sais de Vera Candida.
- Prix Café littéraire de Sainte-Cécile-les-Vignes (PRIX CALIBO) 2012 voor Des vies d'oiseaux.
- Prix Val d'Isère 2013 voor Des vies d'oiseaux.
- Pépite du livre 2015, Catégorie Album (ex-Prix Baobab) (Salon du livre et de la presse jeunesse de Montreuil), voor Paloma et le vaste monde, geïllustreerd door Jeanne Detallante.
- Officier des Arts et Lettres 2017.
- Jury
- Voorzitter van de jury voor de Prix Landerneau Jeunesse 2017
Bronvermelding
[bewerken | brontekst bewerken]Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Véronique Ovaldé op de Franstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ Onder andere in het Engels, Duits, Italiaans, Spaans, Roemeens, Portugees, Fins en Chinees.
- ↑ 15 maart 2014, "Véronique Ovaldé à la barre des Escales du livre 2014", Ouest France, https://www.ouest-france.fr/bretagne/binic-22520/veronique-ovalde-la-barre-des-escales-du-livre-2014-2008255(geraadpleegd op 25 juni 2020).